Αναρτήσεις

Ενσυναίσθηση. Empathy

Εικόνα
for english scroll down) Συνήθως δεν γράφω για τέτοια θέματα στα social media, αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν γίνεται αλλιώς - ίσως απλά επειδή με την Ελένη έτυχε να γεννηθούμε στην ίδια πόλη και κάτι τέτοιες λεπτομέρειες κάνουν τα γεγονότα πιο προσωπικά. Πέραν της φρίκης της πράξης αυτής καθ’ αυτής που ακόμα είναι αδύνατον να συλλάβει εξολοκλήρου ο νους μου, αυτό που με σοκάρει εξίσου είναι ότι, απ’ ότι μαθαίνω, η πόλη όπου γεννήθηκε η Ελένη (αλλά και εγώ) την «συζητάει» και από πάνω ως κάποια κοπέλα αμφιβόλου ηθικής που ίσως και με την συμπεριφορά της να «πήγαινε γυρεύοντας»... Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό. Τι είναι αυτό το πράγμα; Τι είναι αυτή η «λογική» των συνανθρώπων μου; Ίσως είναι απόρροια μιας ανάγκης των ανθρώπων η ζωή τους, και αυτή των παιδιών τους, «να βγάζει κάποιο νόημα»: Ότι συνέβη δηλαδή κάτι κακό επειδή ήταν «κακό παιδί» κάποιος. Και άρα εγώ, που είμαι καλό κορίτσι, είμαι συνεπώς και ασφαλής. Και ο γιός μου, που είναι καλό παιδί με γαλλικά και πιάνο,

"MADONNA: 26 χρόνια αναμονής".

Πρέπει να κατέβω λίγο από τις μύτες των ποδιών μου, αλλιώς δεν θα έχω γάμπες μέχρι να αρχίσει το σόου. Έχουμε ακόμα μισή ώρα, να πατήσω λιγάκι στα πέλματά μου. Να ανοίξω λιγάκι τους αγκώνες μου, γιατί σε λίγο, φοβάμαι, θα αρχίσουν να με πιέζουν και να με σπρώχνουν επικίνδυνα από παντού. Ήρθα στο ΟΑΚΑ από τις 3 το μεσημέρι, αλλά με είχαν ήδη προλάβει άλλοι. Με το που άνοιξαν οι πόρτες, μπούκαρα με το δεύτερο «ντου». Αλλά οκ, τα κατάφερα, έτρεξα, και τρύπωσα εδώ –δέκα μέτρα από την σκηνή, τέσσερις ώρες πριν- και πάλι: πίσω από όλα τούτα τα κεφάλια... Πόσο εύχομαι να ήμουν λιγάκι πιο ψηλή. Και όμως... είμαι δυο πόντους ψηλότερη από την Μαντόνα. Με τις μύτες των ποδιών μου πατάω κάτι πεταμένα μπουκαλάκια νερού. Αγχωμένα τα τσαλαπατάω και ανεβαίνω πάνω τους: χα! Κέρδισα άλλον έναν πόντο. Μπορεί και δύο... Μην παρεξηγείται την κατάστασή μου: είμαι ένα ξεκάθαρο προϊόν της γενιάς μου. Γεννήθηκα το 82, την χρονιά που ξεκίνησε η καριέρα της. Και δεν ξέρω αν το ραδιόφωνο του μαιευτηρίου σιγοέπ

Sex & Robots

Εικόνα
Πρώτη δημοσίευση περιοδικό "Εψιλον", Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 2008. «Ξυπνάω αργοπορημένη και ψάχνω στο δίπλα μαξιλάρι για τον Robo50. Αυτός όμως έχει ήδη σηκωθεί, ‘άργησες πάλι’ μου λέει χαμογελώντας και φέρνει καφέδες για δύο. Πώς τα καταφέρνει να ναι πάντα στην ώρα του; Τον αγόρασα online πριν τρία χρόνια- το βράδυ που χώρισα με τον τελευταίο άνθρωπο που είχα σχέση. Τότε ζήλευα υπερβολικά, (ο λόγος που χώρισα) και έτσι αποφάσισα να μην τα ξαναφτιάξω με ανθρώπους. Τα παιδιά δεν με ενδιέφεραν ποτέ, οπότε είπα να ξεμπλέξω μια και καλή με αυτό το συναίσθημα. Να χω το κεφάλι μου ήσυχο. Πήγα και διάλεξα λοιπόν έναν κούκλο πρώτης τάξεως, προγραμματισμένο για «εργασία από το σπίτι». Έτσι λένε όσους δουλεύουν απ’το σπίτι μέσω internet για το δημόσιο, και αυτοί συνήθως μαγειρεύουν κιόλας και κρατάν και το σπίτι συμμαζεμένο. Σήμερα η τιμή τους έχει πέσει στο εν τρίτο. Την μικρή περιουσία που πλήρωσα τότε, πάντως, δεν την μετανιώνω: έχω έναν τρομερό εραστή, κανείς δεν καταλαβαί